پینت‌بال ورزشی نو و پرهیجان است. این ورزش بر پایه دوومیدانی و نزدیک به تیراندازی است و از آنجا که به تفکر استراتژیک نیاز دارد به آن شطرنج زنده هم می‌گویند. افراد در رده‌های سنی مختلف قادر به انجام آن هستند، فقط کافی است که قدرت دویدن، فکر کردن سریع و استفاده از تفنگ یا مارکر (نشانه‌رو) را داشته باشند. در مقالات قبلی، درباره تاریخچه پینت بال، تجهیزات مورد نیاز و سناریوهای این ورزش سخن گفتیم. در این مطلب، به شرح سطوح مختلف بازی و قوانین کلی این ورزش هیجان انگیز می پردازیم.
پینت‌بال، ورزشی تیمی شامل ۵ یا ۷ نفر بازیکن است. موضوع و هدف کلی بازی، حمله به تیم مقابل و تسخیر پرچم آن تیم در حین محافظت از پرچم تیم خودی است؛ در عین حال باید بازیکنان تیم مقابل با شلیک گلولههای رنگی از زمین حذف شوند. هر بازیکن در این بازی مجهز به اسلحه ویژه‌ای به نام مارکر (در اصطلاح تفنگ)، گلولههای رنگی ژلاتینی، ماسک صورت و تجهیزات دیگری نظیر دستکش، پوشش گردن، لباس فرم و کفش مناسب جهت بازی است و در حین بازی با استفاده از تفنگ و شلیک گلوله‌ها نسبت به حذف بازیکنان تیم حریف و فتح پرچم اقدام می‌کند. البته در مسابقات غیررسمی ممکن است اهداف مختلفی طراحی و بازی شود و این همان انعطاف موجود در این بازی و عامل ایجاد هیجان در ورزش پینت‌بال است.
ورزش پینت‌بال در سه سطح تفریحی، سناریویی و قهرمانی و در فرمت رسمی و غیررسمی انجام می‌شود. در بازی تفریحی، داشتن تجربه قبلی برای بازیکن ضرورت ندارد و هر شخص آماتوری می‌تواند در آن بازی کند. گروه‌های دوستانه و خانوادگی برای سرگرمی و گذراندن ساعاتی خوش و خاطراتی ماندگار از این سطح استقبال خوبی دارند.
در سطح سناریو هر بازیکن ملزم است با اعضای تیم خود و قابلیت‌های آنان حداقل آشنایی‌ها را داشته باشد و در مورد انتخاب سناریو یا نحوه اجرای آن و نیز نقاط ضعف تیم مقابل به تبادل اطلاعات بپردازد. تفنگ‌های پینت‌بال در این سطح مانند سطح تفریحی، نیمه اتوماتیک و تک‌تیرانداز هستند و قابلیت شلیک دو گلوله در ثانیه را دارند.
پینت‌بال در سطح قهرمانی دارای مقررات ویژه‌ای است. در این سطح هر فردی برای شرکت در مسابقات تیم باید حتما از سوی یک باشگاه پینت‌بال معرفی شده باشد. تفنگ‌ها در این سطح تمام‌اتوماتیک هستند و قابلیت شلیک ۱۳ گلوله در ثانیه به صورت رگبار را دارند.
در چند سال اخیر انجمن پینت‌بال ایران برای حصول نتیجه بهتر از فرآیند بازی، مقرراتی را در سطح قهرمانی وضع و آن را با نام Iball (ویژه ایران) ثبت کرده است. در این سطح، بازی در ۱۵ دقیقه انجام می‌شود؛ البته پس از هر امتیازگیری دو دقیقه زمان برای استراحت، مشورت یا تعویض زمین در نظر گرفته شده که جزو زمان بازی محسوب نمی‌شود.
سناریوی دو پرچم از سناریوهای پرطرفدار در بازی پینت‌بال است که در همه سطوح تفریحی، سناریویی و قهرمانی از اجرای آن استقبال می‌شود. در فرمت قهرمانی به جای پرچم، دکمه‌ای برای به صدا درآوردن زنگ در نظر گرفته می‌شود و بازیکن برای به صدا درآوردن زنگ تیم حریف تلاش می‌کند. معمولا این زنگ زمانی به صدا درمی‌آید که همه بازیکنان حریف گلوله رنگی خورده و از زمین خارج شده باشند. استراتژی و مدیریت تیم زمانی مشهود می‌شود که با وجود حضور بازیکنان حریف در زمین، اعضای تیم بتوانند زنگ تیم مقابل را به صدا درآورند.
روش امتیازدهی بازی نیز با توجه به نوع سناریوی انتخابی و حتی تعداد نفرات شرکت‌کننده در بازی متفاوت است و در بازی‌های غیررسمی می‌تواند کاملا توافقی انجام گیرد.
ورزش پینت‌بال در افزایش قابلیت‌های جسمانی، چابکی، انعطاف، تعادل، هماهنگی، استقامت، سرعت و همچنین آرامش روحی و روانی بسیار مثمرثمر است. نکته بسیار مهم در این ورزش پرهیجان که در هیچ ورزش گروهی دیگر دیده نمی‌شود، پرورش فکری و روحی بازیکنان است، به‌گونه‌ای که نهایت روحیه همکاری، فرماندهی و فرمان‌پذیری گروهی، مشارکت در طراحی و توجیه سناریو، تاکتیک و استراتژی گروهی در این ورزش مشهود است و برخلاف ورزش‌های دیگر که اساسا بازیکنان ضمن کارگروهی، بیشتر به مطرح کردن خود می‌پردازند، در پینت‌بال بازیکنان با درک فرهنگ ایثار و ازخودگذشتگی با به خطر انداختن و حذف خود، فقط به پیروزی و افتخار گروه می‌اندیشند.
هر راند بازی پینت‌بال به سرعت به پایان می‌رسد. به صورت استاندارد زمان هر بازی ۱۵ یا ۲۰ دقیقه است ولی به ندرت پایان یک دور به ۱۵ دقیقه می‌انجامد. هنگام اجرای بازی، بازیکنان مدتی را برای استراحت و چک کردن وسایل خود و در صورت نیاز خرید تعداد بیشتر توپ رنگی (پینت‌بال) و همچنین خوردن، آشامیدن و تحلیل عملکرد یکدیگر در طول سناریو می‌گذرانند.
در پینت‌بال گاهی تغییر تاکتیک یا حتی استراتژی اولیه باید به سرعت انجام شود، چراکه حذف یک یا دو بازیکن می‌تواند آرایش کلی میدان را دگرگون کند.
در این ورزش تمام بازیکنان باید به سرعت اطلاعات به دست آمده را با هم تبادل کنند. از آنجا که میدان بازی وسیع است و یک بازیکن توان رصد کل زمین را ندارد، در هر راند بازی یک فرمانده برای مدیریت تیم از سوی افراد تیم معرفی می‌شود؛ همکاری و هماهنگی افراد با یکدیگر در این بازی می‌تواند نویدبخش پیروزی باشد.
یکی از تجربیات بازیکنان در این ورزش قرار گرفتن در مقابل دشمنی است که تمام اراده خود را برای هدف قرار دادن آنها با گلوله رنگی جمع کرده است. این در حالی است که بازیکن می‌تواند به‌طور متقابل همراه با تمرکز و سرعت در تصمیم‌گیری او را هدف قرار داده و خود را نجات دهد. همچنین نگران این مساله نباشد که اصابت تیرهای او به کسی آسیب برساند.
این ورزش فکری و سرعتی موجب تقویت هوش لحظه‌ای و قدرت تصمیم‌گیری در لحظات پرمخاطره می‌شود، زیرا بازیکن به تدریج می‌آموزد که عواقب تصمیمات خود را ارزیابی کند؛ به میزان تاثیرگذاری بازی خودش بر بازی هم‌تیمی‌هایش و بالعکس اشراف پیدا کرده و اصلاحات و تغییرات کلی را با سرعت بیشتری اعمال می‌کند.
ورزش پینت‌بال فرصت و امکان رقابت بین افرادی با پیش‌زمینه‌های اجتماعی و تخصصی متفاوت را ایجاد می‌کند. بازیکن در این بازی می‌تواند با موفقیت حمله یا دفاع کند، راه برود یا بدود، مخفی شود یا از مخفیگاه بیرون بیاید، مقابله کند یا از مقابله اجتناب کند. در هر صورت هنگامی که به فکر موقعیت و مکان فعلی خود است باید حرکت بعدی خود و همچنین حرکت بعدی تیم رقیب را پیش‌بینی کند.
تا هنگامی که موارد ایمنی بازی پینت‌بال رعایت شود این بازی بسیار ایمن است. کلاه ایمنی (یا ماسک برای محافظت از صورت و چشم‌ها)، پوشش گردنی و جلیقه ضخیم نقاط حساس بدن را در مقابل برخورد گلوله‌ها محافظت می‌کند. هر بازیکن علاوه‌بر اینکه موظف است از لباس فرم نسبتا ضخیم و دستکش استفاده کند، می‌تواند از باشگاهی که در آن بازی می‌کند تقاضای زانوبند و آرنج‌بند نیز کند.
مادامی‌که بازیکن در زمین بازی و محیط مجاز تیراندازی حضور دارد باید از لباس‌ها و پوشش‌های مخصوص استفاده کند. نتایج شرکت‌های بیمه‌ای نشان می‌دهد پینت‌بال از گلف، تنیس، شنا و بسیاری از ورزش‌های مرسوم دیگر دنیا بی‌خطرتر است. همچنین داوران در زمین بازی، مسئول ایمنی و قوانین بازی هستند. هرگونه برخورد فیزیکی در طول بازی ممنوع است و بازیکن خاطی از بازی اخراج می‌شود و حتی امکان اخراج و محرومیت کلی از بازی را نیز در پی دارد.
چیدمان موانع و سنگرها برای پناه گرفتن پشت آنها در زمین بازی می‌تواند به نسبت نوع سناریو متفاوت باشد. زمین می‌تواند شامل بسیاری از موانع طبیعی یا مصنوعی باشد که می‌توان آنها را به صورت یک محیط خاص جنگلی یا شهری درآورد یا حتی می‌تواند شامل محتوایی تاریخی باشد. میدان‌های کوچک‌تر مانند زمین‌های مسابقات می‌تواند شامل موانع و سنگرهایی به صورت باد کردنی باشند.
در حال حاضر این ورزش در بسیاری از کشور‌های جهان برای ورزیده کردن رسته‌های پیاده نیروهای نظامی و انتظامی به کار گرفته می‌شود و نیروهای مخصوص و یگان‌های ویژه نیروی انتظامی از آن در جهت تقویت پرسنل و تصحیح اشکالات موجود در طرح‌های عملیاتی مانند رهایی گروگان و مقابله با جنایتکاران استفاده می‌کنند. این کار موجب می‌شود پرسنل مربوطه همانند یک عملیات واقعی در معرض ترشح هورمون آدرنالین و استرس‌های ناشی از عملیات فشرده قرار گرفته و با کنترل اعصاب و تقویت قوای تصمیم‌گیری روش‌های موثرتری را در عملیات واقعی به کار گیرند.
برای اطلاع و استفاده از سایر مطالب ما، به کانال تلگرام فرمانده بپیوندید:
شما هم می توانید در مورد این مطلب نظر خود را ثبت کنید
10 شرکت کننده سختکوش و با انگیزه چند هفته زندگی در شرایطی متفاوت و رقابتی نفس گیر زیر نظر یک فرمانده