با 25 کیلومتر پیشروی از بندر بستانه به سمت جنوب به یکی از 35 جزیره ایرانی خلیج فارس می رسیم؛ جزیره فارور.
ابن جزیره درطول تاریخ نامهای متفاوتی داشته و بعضی از مورخین معتقدند پرتغالی ها پس از تصرف این جزیره آن را فارو صدا می کردند؛ هم اسم یکی از شهرهای خودشان، و بعدها این کلمه در گویش محلی به فارور یا فرور تبدیل شد.
فارور زیرمجموعه شهرستان ابوموسی و استان هرمزگان است و از جزیره کیش تقریبا 57 کیلومتر فاصله دارد. این جزیره کوهستانی با سواحل صخره ای بی نظیرش، 27 کیلومترمربع مساحت دارد و بلندترین ارتفاعش به 145 متر می رسد.
درختان آکوسیای چتری یا همون کهور ایرانی گونه غالب گیاهی جزیره هستند که تراکمشان در دره ها خیلی زیاد است. جزیره فارور زیستگاه گونه های متعدد پرندگان و پستانداران و آبزیان و تنها زیستگاه آهوی کوهی در ایران است. به دلیل اهمیت همین گونه ها است که این جزیره منطقه حفاظت شده اعلام شده است.
اهمیت استراتژیک فارور با عبور دو آبراه بین المللی از شمال و جنوب این جزیره پررنگ تر می شود.
تاحدود دهه 1330 این جزیره وطن مردمی بود که به ماهیگیری و صید مروارید مشغول بودند. گورستان ها و مزارع و سفالینه های به جا مونده نشان از سکونت دیرینه انسان در این جزیره زیبا دارد. دلایل زیادی برای متروک شدن فارور حدس زده می شود مثل زلزله، بیماری و یا خشکسالی.
و حالا فارور در گذر روزها و سالها در قلب خلیج فارس پابرجاست.